Πίσω από τη δολοφονική επίθεση των ισραηλινών στο Λίβανο κρύβεται η οργή τους για το ξήλωμα του κατασκοπευτικού τους δικτύου στη μικρή χώρα κι επίσης ο ανταγωνισμός για τα ενεργειακά κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, όπου τα χωρικά ύδατα κάθε κράτους παραμένουν αδιευκρίνιστα.
Η διαχρονική πολιτική της έντασης και της στρατιωτικής κλιμάκωσης από το Ισραήλ, συνεχίζεται με ακάθεκτο ρυθμό. Την Τρίτη 3 Αυγούστου, λιβανέζοι στρατιώτες άνοιξαν προειδοποιητικά πυρ κατά ισραηλινής στρατιωτικής περιπολίας, όταν τα μέλη της πέρασαν τα σύνορα. Η περιπολία δεν σταμάτησε παρά τις προειδοποιήσεις της UNIFIL (Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο) και ο στρατός του Λιβάνου τους αντιμετώπισε με προειδοποιητικά πυρά. Το πυροβολικό του ισραηλινού στρατού και ένα ελικόπτερο άνοιξαν πυρ προς την κατεύθυνση των Λιβανέζων. Τρεις λιβανέζοι στρατιώτες, ένας ισραηλινός αξιωματικός και ένας λιβανέζος δημοσιογράφος σκοτώθηκαν. Ένα σπίτι στο Αϊντεσέ επλήγη από οβίδα που εκτοξεύθηκε από ισραηλινό άρμα μάχης, τραυματίζοντας αμάχους. Ο πρόεδρος Σουλεϊμάν καταδίκασε σε ανακοίνωση του δικού του γραφείου «τη νέα ισραηλινή παραβίαση της απόφασης 1701 που περιλαμβάνει το βομβαρδισμό ενός σημείου ελέγχου του λιβανικού στρατού και τις επιθέσεις κατά της λιβανικής περιουσίας».
Αφορμή της μεθοριακής σύρραξης ήταν η κοπή δέντρων από άνδρες του ισραηλινού στρατού προκειμένου να μην εμποδίζουν την παρακολούθηση των συστημάτων ασφαλείας του ισραηλινού στρατού. Η νέα επιθετική ενέργεια του Ισραήλ σε βάρος του λιβανέζικου λαού αποτελεί την πρώτη δολοφονική επίθεση μετά την λήξη του πολέμου Ισραήλ – Λιβάνου, το 2006. Χαρακτηριστικό είναι ότι αυτή τη φορά ο λιβανέζικος στρατός απάντησε στα πυρά, ενώ η Χεζμπολάχ που ελέγχει την περιοχή απέφυγε να εμπλακεί. Στον πόλεμο του 2006 τα πράγματα είχαν γίνει ακριβώς αντίστροφα.
Τα νέα στοιχεία που έχουν προκύψει από τον πόλεμο του 2006 δίνουν άλλες διαστάσεις στη διαμάχη Λιβάνου και Ισραήλ. Το πρώτο στοιχείο έχει να κάνει με το ότι πρόσφατα ανακαλύφθηκαν μεγάλα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Υποστηρίζεται ότι στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και του Λιβάνου υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που αναμένεται να αξιοποιηθούν τα επόμενα χρόνια.
Αυτά θα μπορούσαν να αποδειχθούν μία εκπληκτική πηγή πλούτου τόσο για το Λίβανο όσο και για το Ισραήλ, που πάσχουν από την έλλειψη φυσικών πόρων. Ωστόσο, το δώρο της φύσης μπορεί να αποδειχθεί και παγίδα πολέμου για τις δύο χώρες. Το Ισραήλ και ο Λίβανος είναι ανάμεσα στις λίγες χώρες της περιοχής, που δεν διαθέτουν ουσιαστικές και κερδοφόρες φυσικές ενεργειακές πηγές. Το Ισραήλ αποτελεί τον πλέον ισχυρό παίκτη, έχοντας επενδύσει στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, ενώ ο Λίβανος έχει στραφεί στην παρασιτική ανάπτυξη του τουρισμού και των ακινήτων. Για το Λίβανο ιδίως θα αποτελέσει μία σημαντική στήριξη τη στιγμή που το δημόσιο χρέος του αγγίζει τα 52 δισ. ευρώ ή 147% του ΑΕΠ του.
Το Τελ Αβίβ προσπαθεί να κλέψει φυσικό αέριο από τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. Η Χεσμπολάχ είχε προειδοποιήσει τον προηγούμενο μήνα ότι θα αμυνθεί των φυσικών πηγών ενέργειας του κράτους με πυραύλους που θα στρέψει κατά του Ισραήλ. Οι ΗΠΑ καθώς και άλλοι παράγοντες της Δύσης εμφανίζονται να στηρίζουν τη θέση αυτή του Ισραήλ. Ωστόσο, τα θαλάσσια σύνορα των δύο κρατών δεν είναι καθορισμένα, γεγονός που οξύνει κι άλλο την κατάσταση.
Το δεύτερο στοιχείο που έχει προκύψει από τον πόλεμο των 34 ημερών είναι η αναβάθμιση της αντικατασκοπείας του Λιβάνου. Αυτό επαληθεύεται από την αποτελεσματικότητα των ερευνών που διεξάγονται για τη δράση των ισραηλινών πρακτόρων στο Λίβανο. Από τον Απρίλιο του περασμένου χρόνου έχει οδηγήσει στη σύλληψη τουλάχιστον 66 ατόμων. Οι λιβανικές αρχές έχουν χαρακτηρίσει τις συλλήψεις ως μεγάλο πλήγμα για το δίκτυο συλλογής πληροφοριών που είχε δημιουργήσει το Ισραήλ στο Λίβανο. Πριν μερικές ημέρες, οι λιβανικές αρχές συνέλαβαν έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό του στρατού, ένα μέλος του Χριστιανικού Κόμματος και έναν υπάλληλο κρατικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών, με την κατηγορία της διενέργειας κατασκοπείας για λογαριασμό του Ισραήλ. Από τη μία η εξάρθρωση του δικτύου αυτού αποτελεί επιτυχία, από την άλλη όμως προκαλεί και ανησυχίες για το πόσο βαθιά έχει καταφέρει να διεισδύσει το Ισραήλ στις λιβανικές κρατικές υπηρεσίες και στους τομείς που είναι ευαίσθητοι για θέματα εθνικής ασφάλειας. Απόδειξη του κατά πόσο έχει αναβαθμιστεί η αντικατασκοπεία στο Λίβανο, αποτελεί το γεγονός ότι ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, σεΐχης Χασάν Νασράλα, κατηγόρησε το Ισραήλ, ότι «δολοφόνησε τον πρώην πρωθυπουργό του Λιβάνου Ραφίκ αλ Χαρίρι», τον Φεβρουάριο 2005 και ότι στα μέσα Αυγούστου θα προσκομίσει στοιχεία που επαληθεύουν ότι πρόκειται για στοχευμένο φόνο. Εδώ και χρόνια η Δύση και μερίδα του πολιτικού κόσμου του Λιβάνου διατύπωναν τον ισχυρισμό ότι η δολοφονία Χαρίρι ήταν έργο της Συρίας και της Χεζμπολάχ.
Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται σενάρια που κάνουν λόγο για υιοθέτηση ενός μοντέλου ολοκληρωτικού πολέμου από το Ισραήλ. Σύμφωνα με την αμερικανική αμυντική επιθεώρηση Ντιφένς Νιουζ, το Ισραήλ έχει τροποποιήσει τη μεθοδολογία, τη στρατηγική και τις πολεμικές τακτικές του, ούτως ώστε, σε περίπτωση ενός νέου πολέμου στο Λίβανο με τη Χεζμπολάχ, να μην υποστεί τις ζημιές που υπέστη στις επιχειρήσεις που διεξήχθησαν το 2006. Υπολογίζει επίσης και την πιθανότητα εκδήλωσης μεγάλης κλίμακας «έμμεσου πολέμου» με τη Χαμάς στη Γάζα. Τακτικός στόχος του Ισραήλ είναι να προκαλέσει καταστρεπτικά πλήγματα μεγάλης κλίμακας στις πάσης φύσεως υποδομές της χώρας μέσω της διεξαγωγής επιχειρήσεων για μακρό χρονικό διάστημα και του ναυτικού αποκλεισμού. Στρατηγικός στόχος είναι να παρασύρει σε σύγκρουση και το στρατό του Λιβάνου, να τον εξοντώσει και γενικότερα, να δεσμεύσει όλη τη χώρα στις συνέπειες των επιλογών της Χεζμπολάχ. Το πάθημά του δεν του έγινε μάθημα…
