Γενναιοδωρία και λιτότητα
Την πιο βάρβαρη επίθεση στα δημόσια αγαθά και τις κοινωνικές παροχές έρχεται να συγκαλύψει και να ωραιοποιήσει η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο «σπάταλο και αναποτελεσματικό κράτος». Οι νεοφιλελεύθεροι μύδροι για τις κρατικές σπατάλες δεν περιλαμβάνουν βέβαια τα 78 δισ. που έχουν τσεπώσει μέχρι στιγμής οι τραπεζίτες. Πού να περισσέψουν μετά χρήματα για συντάξεις ή προσλήψεις;
(φωτό: Γιάννης Κολεσίδης)
To πραγματικό πρόσωπο ενός κράτους εντελώς εχθρικού προς τους πολίτες, πιστού υπηρέτη όμως του κεφαλαίου, επιχείρησε να συγκαλύψει ο πρωθυπουργός την προηγούμενη Κυριακή κηρύσσοντας την «επανάσταση του αυτονόητου» από την Κρήτη. Στο λόγο του στηλίτευσε τα δημοσιονομικά ελλείμματα, την ευνοιοκρατία, τη γραφειοκρατία, την αδιαφάνεια, τη διαφθορά. Ακόμη και την θεσμοθετημένη φοροελάφρυνση των πλουσιοτέρων και τη φορολογική επιβάρυνση των φτωχών, λες και δεν είναι η δική του κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες που επέβαλαν αυτό το ταξικό φορολογικό καθεστώς και το συντηρούν μέχρι σήμερα σαν κόρη οφθαμού.
Οι καταγγελίες του πρωθυπουργού αν κάπου σκόπευαν ήταν να συγκαλύψουν τη βαθιά μετάλλαξη του κράτους που συντελείται στις μέρες μας και να διασφαλίσουν την απαραίτηση κοινωνική συναίνεση ώστε να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα μέσω της εφαρμογής μιας σειράς μέτρων: «Καλλικράτης», ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων, κατάργηση στην πράξη των νέων προσλήψεων, απολύσεις, αντι-ασφαλιστικό, περικοπές δημοσίων δαπανών κ.ά. Ένας πραγματικός οδοστρωτήρας που διαλύει βίαια κατακτήσεις χρόνων και μαζί τους τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες για το χαρακτήρα του κράτους, οι οποίες εκκολάφθηκαν τη σύντομη περίοδο της οικονομικής ανόδου, μέσω μαζικών και αναξιοκρατικών προσλήψεων, που πριν απ’ όλα εξυπηρέτησαν τη διεύρυνση της πολιτικής επιρροής του ίδιου του ΠΑΣΟΚ και την απαξίωση των συλλογικών αγώνων για το δικαίωμα στην εργασία.
Στην πορεία υλοποίησης των παραπάνω μέτρων, την εφαρμογή των οποίων η τρόικα και το «μνημόνιο» απλώς επιταχύνουν, το κράτος δεν πρόκειται να γίνει πιο φιλικό προς τους πολίτες. Θα γίνει χειρότερο απ’ ό,τι είναι σήμερα. Στο τέλος του δρόμου των κυβερνητικών μέτρων καραδοκεί ένα κράτος στο οποίο η υγεία, η ασφάλιση και η παιδεία θα είναι ιδιωτικά και απλησίαστα αγαθά, ενώ οι παρεχόμενες από το δημόσιο σχετικές υπηρεσίες θα είναι εικονικές και στην πράξη ανύπαρκτες. Οι ουρές ακόμη μεγαλύτερες και η εξυπηρέτηση του πολίτη πολύ χειρότερη λόγω έλλειψης προσωπικού.
Ήδη τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα από την καταγραφή των δημόσιων υπαλλήλων (πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση του ενιαίου μισθολογίου από Σεπτέμβρη που θα σημάνει την κάθετη μείωση των αποδοχών τους κι ενός κύματος μαζικών μετατάξεων) είναι αποκαλυπτικά. Πού είναι το ένα και το ενάμισι εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων για το οποίο ορύονταν οι «οπαδοί του αυτονόητου»; 768.009 άτομα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκ των οποίων το 82% μόνιμοι και απ’ αυτούς η μερίδα του λέοντος αναμφισβήτητα θα είναι στρατιωτικοί, αστυνομικοί και παπάδες! Ούτε γιατροί, ούτε νοσοκόμοι, ούτε δάσκαλοι, ούτε καθηγητές! Η ίδια δε διαδικασία που επιλέχθηκε, της καταγραφής των ενδιαφερομένων «από τα κάτω» και με δική τους ευθύνη, συγκρίσιμη του τρόπου που συγκροτήθηκε το κτηματολόγιο, συνιστά κραυγαλέα απόδειξη της ανικανότητας του κράτους τους ακόμη και να εγγυηθεί την εύρυθμη λειτουργία του να φέρει σε πέρας την πιο απλή εργασία. Η ερήμωση των κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε ο θεσμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το οποίο δεν τόλμησε να θίξει ούτε η Θάτσερ, αίφνης ανακάλυψαν το τεράστιο ψυχολογικό και οικονομικό κόστος που προκαλούν τα επιδοτούμενα τεστ πρόληψης του καρκίνου του μαστού, μιας και τα αποτελέσματα των περισσοτέρων βγαίνουν... αρνητικά! Οπότε ποια η προσφορά τους, πέρα από το να γεμίζουν άγχος όσες γυναίκες προσφεύγουν σε αυτά, υποστηρίζουν οι υπέρμαχοι των περικοπών, εκφραστές της πιο μεγάλης κοινωνικής οπισθοδρόμησης...
Η δε διαφθορά στην πορεία εφαρμογής των μέτρων απορρύθμισης της ελληνικής οικονομίας, που ζήτησε ο εκπρόσωπος της τρόικας με συνέντευξή του την Παρασκευή, θα οδηγείται στο ζενίθ, τροφοδοτούμενη από την παρακμή και την ανυποληψία στην οποία θα έχει περιέλθει κάθε έννοια δημοσίου αγαθού ή κοινού συμφέροντος, σε ένα περιβάλλον έκρηξης της ανεργίας. «Το δημοκρατικό κράτος που έχει ήδη μετασχηματισθεί σε ένα καθεστώς απαρτχάιντ, δεν έχει τίποτε να προσφέρει στους πρώην εργαζόμενους υπηκόους του. Σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο η κρατική διοίκηση θα αποσυντεθεί. Ο κρατικός μηχανισμός θα καταντήσει μια διεφθαρμένη κλεπτοκρατία», προβλέπει η γερμανική ομάδα «Κρίση», σε ένα πολύτιμο ντοκουμέντο της που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα Ελληνικά (Κείμενα για την εργασία και την κρίση, εκδόσεις Των ξένων).
Αξιοζήλευτη θέση στο κράτος που οραματίζεται το ΠΑΣΟΚ και η τρόικα θα κατέχει μόνο η εσωτερική καταστολή. Ο πληθωρισμός δημιουργίας νέων μονάδων καταστολής βρίσκεται σε χτυπητή αντίθεση με τη μανία ενοποίησης δημόσιων φορέων που στην πράξη επιταχύνει τη συρρίκνωση και την εξάλειψη του έργου τους. Απ’ το σιδερένιο νόμο της 1 πρόσληψης για κάθε 5 συνταξιοδοτήσεις, που εξαγγέλθηκε από τον Οκτώβρη ακόμη, εξαιρέθηκαν τα σώματα ασφαλείας.
Ξεχωριστή επίσης θέση θα κατέχει κάθε υπηρεσία που στρέφεται προς το κεφάλαιο και κάθε κρατικός φορέας που εξυπηρετεί επενδυτές, ανώνυμες εταιρείες, πολυεθνικές. «Υπηρεσίες ταχείας εξυπηρέτησης» στο όνομα της ανάπτυξης, η οποία θα αποδεικνύεται όλο και συχνότερα ανταγωνιστική της κοινωνικής ευημερίας, συνώνυμη των πιο προκλητικών και άνευ παραμικρού αντικρίσματος κρατικών χρηματοδοτήσεων προς το κεφάλαιο, όπως τα 25 δισ. που προσέφερε ο υπερυπουργός, Γ. Παπακωνσταντίνου, στις τράπεζες την Πέμπτη.
Αυτά είναι τα πραγματικά αυτονόητα της πολιτικής που υλοποιούν.
