Από τον «ηλίθιο πόλεμο» του Μπους στο «κυνήγι μαγισσών» του Ομπάμα

Τη διάλυση της Αλ Κάιντα παρουσιάζει πλέον ως στρατηγικό στόχο της αμερικανικο-νατοϊκής εκστρατείας στην Ασία ο Μπαράκ Ομπάμα. Τη Δευτέρα ανακοίνωσε δραστικό περιορισμό της παρουσίας των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ, παρόλο που η πολιτική κατάσταση στη χώρα παραμένει ασταθής και η βία δεν έχει εξαλειφθεί.

ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ



Παράλληλα, προανήγγειλε την περαιτέρω ενίσχυση με 30.000 στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής στο Αφγανιστάν, με μοναδικό σκοπό τον εντοπισμό των τρομοκρατών που «βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα». Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του αμερικανού προέδρου σηματοδοτούν την είσοδο της εκστρατείας των ΗΠΑ στην περιοχή σε μία νέα περίοδο, το στίγμα της οποίας έδωσε η ιρακινή αντίσταση.
Χάρη στη σθεναρή αντίσταση του ιρακινού λαού, η αμερικανο-νατοϊκή επέλαση στην Ασία δεν επεκτάθηκε στη Συρία και στο Ιράν. Επιπλέον, από εκστρατεία «απελευθέρωσης» των λαών, με δήθεν σκοπό την εδραίωση της δημοκρατίας, όπως ισχυρίζονταν τα νεοσυντηρητικά γεράκια του Μπους, μετατρέπεται σε ένα απροκάλυπτο «κυνήγι μαγισσών», καθώς ελάχιστα μέλη της Αλ Κάιντα εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο Αφγανιστάν. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφατες ανακοινώσεις του Ομπάμα αποκαλύπτουν εκτός από το στρατιωτικό και το ιδεολογικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η αμερικανική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Άλλωστε, ποιον θα έπειθε η Ουάσινγκτον, επικαλούμενη ιδανικά όπως η δημοκρατία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, μετά από τις αποκαλύψεις για τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκραΐμπ, τα σκάνδαλα για τη διαπλοκή στα οποία ενεπλάκησαν αμερικανοί αξιωματούχοι, τις δωροδοκίες και τις υποθέσεις εξαγοράς φυλάρχων με σκοπό την υποδούλωση του ιρακινού και του αφγανικού λαού;
Οι αμερικανο-νατοϊκές δυνάμεις κατοχής αποχωρούν σταδιακά από το Ιράκ, έχοντας χάσει πλήρως το ηθικό προσωπείο της εκστρατείας τους, με τη Βαγδάτη να παραμένει χωρίς μόνιμη κυβέρνηση και τις ΗΠΑ μισητές στον ιρακινό λαό. Η μερική οπισθοχώρηση της Ουάσινγκτον ωστόσο, δεν οφείλεται σε αλλαγή στη στρατηγική της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που προβλέπει την εξασφάλιση του στρατιωτικού ελέγχου της Κεντρικής Ασίας και των πετρελαίων της. Είναι επιβεβλημένη λόγω των απωλειών της, ενώ εξυπηρετεί και εσωτερικές της ανάγκες.
Ο αμερικανός πρόεδρος, εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων και οικονομικής κρίσης, επιχειρεί να επιδείξει συνέπεια στις δεσμεύσεις του ως προς τον «ηλίθιο πόλεμο» του Μπους, όπως ο ίδιος τον είχε χαρακτηρίσει και ταυτόχρονα να πείσει τον αμερικανικό λαό για την ανάγκη κλιμάκωσης των αμερικανικών επιχειρήσεων στον «καλό πόλεμο», που συνεχίζει στο Αφγανιστάν. Δεν είναι τυχαίο ότι δύο μέρες μετά τις ανακοινώσεις Ομπάμα, ο επικεφαλής των αμερικανο-νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, στρατηγός Πετρέους, δήλωσε ότι σκοπεύει να λάβει μέτρα για τον περιορισμό των απωλειών στον άμαχο πληθυσμό.
Όσον αφορά το Ιράκ, ο Ομπάμα δεν ανακοίνωσε τερματισμό της κατοχής, αλλά «αλλαγή της δέσμευσης απέναντι στη Βαγδάτη», προσθέτοντας ότι θα δοθεί βάρος «στην παροχή πολιτικής βοήθειας μέσω διπλωματών». Δύσκολα ωστόσο η όποια κυβέρνηση της Βαγδάτης θα καταφέρει, ακόμα και με τη «χείρα βοηθείας» των ΗΠΑ να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή. Μόνο την ημέρα των δηλώσεων Ομπάμα, τουλάχιστον εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν σε επιθέσεις. Εκτός από τον κίνδυνο μιας νέας έκρηξης βίας στο Ιράκ, οι αμερικανοί εισβολείς αντιμετωπίζουν την πιο σοβαρή απειλή, το Ιράν να εκμεταλλευτεί τη στρατιωτική και ιδεολογική τους ήττα για να προωθήσει τα δικά του γεωπολιτικά συμφέροντα. Κάτι που ωστόσο θα είναι δύσκολο να πετύχει η Τεχεράνη, αν στο μεταξύ η Ουάσινγκτον αξιοποιήσει τις σχέσεις της με αραβικές χώρες, που εξακολουθούν να βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής της.