Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Δημόσιο: «απολύειν διά των συγχωνεύσεων»

Συγχώνευση ΟΑΕΔ, ΟΕΚ και Εργατικής

Τα εντατικά μαθήματα που παραδίδει η τρόικα στην κυβέρνηση πιάνουν τόπο, αφού από το «στρίβειν διά του αρραβώνος», φτάνουμε στο «απολύειν διά των συγχωνεύσεων»! Την κατάργηση και τη συγχώνευση 15 οργανισμών του Δημοσίου, εκτός από τους 50 για τους οποίους έχουν ήδη ληφθεί αποφάσεις, αποφάσισε ένα ειδικό σώμα «εξυγίανσης και απολύσεων» που συνεδρίασε την περασμένη Τρίτη υπό τον Θ. Πάγκαλο. 







Και για να μην εφησυχάζουμε, ανακοινώθηκε ότι το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν και άλλοι φορείς. Στην πραγματικότητα, μέσω των συγχωνεύσεων και των καταργήσεων υπηρεσιών –που το κόστος λειτουργίας τους, σύμφωνα με την κυβέρνηση, δεν αντιστοιχεί με το προσφερόμενο έργο– ανοίγει ο δρόμος για μαζικές απολύσεις εργαζομένων.
Πρώτοι από όλους θα βρεθούν στο δρόμο οι συμβασιούχοι έργου και ορισμένου χρόνου των υπό συγχώνευση υπηρεσιών, των οποίων έγινε σαφές ότι οι συμβάσεις δεν πρόκειται να ανανεωθούν, ενώ οι μόνιμοι και συμβασιούχοι αορίστου χρόνου θα μεταταχθούν στους υπό σύσταση νέους οργανισμούς.
Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις αντιδράσεις, ο υφυπουργός Εσωτερικών, Γ. Ντόλιος, υποστήριξε ότι «δεν πρόκειται να απολυθεί κανείς μόνιμος υπάλληλος ή συμβασιούχος αορίστου χρόνου». Το μεγάλο ερώτημα ωστόσο παραμένει αν και σε τι βαθμό θα εφαρμοστεί το δόγμα Πάγκαλου ότι η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει μόνο «για τη συγκεκριμένη θέση και όταν μια υπηρεσία στο Δημόσιο καταργείται, αυτόματα παύει να υφίσταται και η αντίστοιχη θέση».
Η «διυπουργική» αποφάσισε τη σύσταση ενός «ενιαίου και σύγχρονου» Εθνικού Οργανισμού Εργασίας, που θα προκύψει από τη συγχώνευση του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Τα στεγαστικά προγράμματα του ΟΕΚ μένουν στον αέρα. Επίσης η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης θα συγχωνευτεί με την Εθνική Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ προβλέπονται και άλλες συγχωνεύσεις. Πέραν των απολύσεων, γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση προχωρεί στη συρρίκνωση και κατάργηση κοινωνικών υπηρεσιών, πετσοκόβοντας τις κοινωνικές δαπάνες, συντρίβοντας το κράτος πρόνοιας και καταφέροντας έτσι άλλο ένα πλήγμα στα εκατομμύρια που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.