"Στην κούραση, την υπερένταση, την αγωνία του σήμερα, έχει προστεθεί η αγωνία για το κοντινό μέλλον. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι φεύγουν για διακοπές κλαίγονται και μοιρολογούν, αλλά ότι γαντζώνονται με πάθος στις λίγες σταγόνες δροσιάς και ανάπαυλας που μας προσφέρει ο Αύγουστος. Οι άνθρωποι θα ξεφαντώσουν, θα το ρίξουν έξω, όπως συχνά συμβαίνει σε καιρό πολέμου, όταν ζεις μόνο για το σήμερα και δεν ξέρεις τι ξημερώνει το αύριο. Άραγε πού θα κάνουν διακοπές το ένα εκατομμύριο των ανέργων του 2011;"
Τα λουτρά του Καϊάφα συνίστανται για εκείνους που έχουν ανάγκη από «ανάπαυση, βελτίωση και θεραπεία», γράφει η εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου .Και ποιοι είναι εκείνοι που τότε, στη δεκαετία του ’50, είχαν αυτή την ανάγκη; Tην απάντηση βρίσκουμε στο ίδιο το λήμμα:
«Άτομα με ψυχικάς κοπώσεις, εκνευρισμένα από τον κόπον και την αγωνίαν της ζωής, που έζησαν με υπερέντασιν των νεύρων... όλαι αι νευροψυχικαί ανωμαλία που τόσον συχνά μαστίζουν την σημερινή κοινωνίαν, και δη των μεγαλοπόλεων, όλη αυτή η μεγάλη στρατιά των ημιαναπήρων, που κινούνται ακόμη από κεκτημένην ταχύτητα, αν και έχουν απαραίτητον ανάγκη αλλαγής, διακοπής, αναπαύσεως...»
Μισός και πλέον αιώνας πέρασε από τότε και σίγουρα έχουν πυκνώσει οι γραμμές της «μεγάλης στρατιάς των ημιαναπήρων», όμως η δυνατότητα της «διακοπής» συρρικνώνεται. Ασφαλώς, πολλοί έφυγαν ή θα φύγουν για διακοπές, όμως την «υπερένταση των νεύρων» θα την κουβαλούν και στο χωριό ή την παραλία.
«Πώς να ηρεμήσω στις διακοπές, όταν σκέφτομαι πως θα γυρίσω και δε θα ξαναβρώ τη δουλειά μου;» αναρωτιόταν μια υπάλληλος. Κάποτε η επιστροφή στην πόλη και στη δουλειά, μετά τις διακοπές φαινόταν εφιάλτης, τώρα εφιάλτης μοιάζει το ενδεχόμενο να «μην» επιστρέψεις στη δουλειά σου, να μη βρεις τo πόστο σου.
«Firing by removal» λέγεται μια από τις μεθόδους ανακοίνωσης της απόλυσης, δηλαδή «σουτάρισμα μέσω μετακίνησης». Πηγαίνεις στο χώρο εργασίας σου και, διαπιστώνεις, ότι το κάθισμά σου έχει εξαφανιστεί. Πώς εξαφανίζονται τα ρούχα και τα παπούτσια των πεθαμένων λίγες μέρες μετά την κηδεία; Μόνο που εσύ βρέθηκες στον κάτω κόσμο της ανεργίας χωρίς να προηγηθεί τελετή.
Στην κούραση, την υπερένταση, την αγωνία του σήμερα, έχει προστεθεί η αγωνία για το κοντινό μέλλον. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι φεύγουν για διακοπές κλαίγονται και μοιρολογούν, αλλά ότι γαντζώνονται με πάθος στις λίγες σταγόνες δροσιάς και ανάπαυλας που μας προσφέρει ο Αύγουστος. Οι άνθρωποι θα ξεφαντώσουν, θα το ρίξουν έξω, όπως συχνά συμβαίνει σε καιρό πολέμου, όταν ζεις μόνο για το σήμερα και δεν ξέρεις τι ξημερώνει το αύριο.
Άραγε πού θα κάνουν διακοπές το ένα εκατομμύριο των ανέργων του 2011;
