Κάτω από την άμεση επιτήρηση του πιο άτεγκτου θεματοφύλακα των συμφερόντων του ευρωπαϊκού και πρωτίστως του γερμανικού κεφαλαίου μπαίνουν οι οικονομίες των χωρών - μελών της ΕΕ, μετά την απόφαση που έλαβε η σύνοδος κορυφής της Πέμπτης. Πλέον, τα εθνικά κοινοβούλια θα μπορούν να εγκρίνουν ένα προϋπολογισμό μόνο εφόσον αυτός φέρει την πράσινη βούλα των Βρυξελλών.
Βεβαίως, είναι γεγονός ότι οι «27», κάτω από την πίεση αρκετών χωρών, δεν ενέκριναν τις ποινές που απαιτούσε το Βερολίνο –όπως η αναστολή ψήφου των παραβατών ή ακόμη και η αποβολή τους από την ΕΕ– μεταθέτοντάς τις για το μέλλον, στο πλαίσιο της επεξεργασίας μιας νέας συνθήκης. Ακόμη κι έτσι, όμως, η εξέλιξη αυτή έχει τεράστια σημασία για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλάζοντας σε μεγάλο βαθμό τους κανόνες και τη μορφή της ταξικής πάλης και, τελικά, την ίδια την κοινωνική συνείδηση. Πρακτικά, η κυβέρνηση της κάθε χώρας θα έχει στο μέλλον τόση εξουσία όση διέθετε το πάλαι ποτέŸ υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης. Όλοι οι πολιτικοί του προϊστάμενοι έδιναν την ίδια απάντηση σε όσους υπέβαλαν κάποιο αίτημα: δυστυχώς, οι αποφάσεις λαμβάνονται στην Αθήνα.Προσοχή, όμως, δεν πρόκειται απλά για «εξάρτηση» των αστικών τάξεων, που απαντιέται με το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας. Όπως ακριβώς συνέβη και με την προσφυγή της Ελλάδας και άλλων χωρών στο μηχανισμό ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ, πρόκειται για συνειδητή επιλογή των εθνικών αστικών τάξεων. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να ρίξουν από μόνες τους εργαζόμενους της κάθε χώρας στον Καιάδα, συνεταιρίστηκαν με την αντιδραστική συμμαχία της τρόικας, η οποία συγκεντρώνει απίστευτα μεγαλύτερη δύναμη πυρός.Πλέον, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Η αντιπαράθεση με τις επιλογές των Βρυξελλών και η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ του κεφαλαίου είναι μονόδρομος όχι μόνο για την διεκδίκηση ενός άλλου κόσμου, αλλά και για την υπεράσπιση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.
