Ένας στολίσκος από τρία εμπορικά και τρία επιβατηγά πλοία με 700 ανθρώπους είχε αποφασίσει και πορευόταν για την αποκλεισμένη Γάζα, επιδιώκοντας το συμβολικό αλλά και ουσιαστικό, με τα εφόδια που ήταν φορτωμένο, σπάσιμο του εμπάργκο από το Ισραήλ με τη συνενοχή της Δύσης.
Ιατροφαρμακευτικό υλικό, προκάτ σπίτια, πανάκριβα ηλεκτρικά αναπηρικά αμαξίδια, γεννήτριες, μηχανήματα αφαλάτωσης, οικοδομικά υλικά, χαρτί, παιχνίδια κ.ά. αποτελούσαν το πολύτιμο «εμπόρευμα» που πήγαινε στην πολιορκημένη Γάζα και μαζί του εκατοντάδες αλληλέγγυοι στον αγώνα των Παλαιστινίων για με ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα. Για πρώτη δε φορά σε τέτοιου είδους εγχείρημα αλληλεγγύης, εκτός από τους δυτικούς ακτιβιστές, παρόντες στο Μαβί Μαρμαρά, το τουρκικό επιβατηγό πλοίο του ΙΗΗ (ισχυρή τουρκική ισλαμική μη κυβερνητική οργάνωση) εκατοντάδες τούρκοι και άραβες πιστοί μουσουλμάνοι, απλοί λαϊκοί άνθρωποι από σχεδόν όλες τις αραβικές χώρες, σε αντιπροσωπείες των 20-30 ατόμων η κάθε μία με τον ιμάμη και τους βουλευτές τους επικεφαλής.
Όλοι ξέραμε για τις απειλές του Ισραήλ να σταματήσει τα πλοία, αλλά σχεδόν κανείς δεν φανταζόταν την ασύλληπτη βιαιότητα που θα χρησιμοποιούσε, την ωμότητα της πολεμικής του επιχείρησης και περισσότερο βέβαια τα αποτελέσματα που θα είχαν τα γεγονότα αυτά στην παγκόσμια κοινή γνώμη και στο λαό της Παλαιστίνης.
Μεσάνυχτα Κυριακής προς Δευτέρα 31 Μάη, περίπου 140 μίλια από τις ακτές τις Γάζας και 80 μίλια από αυτές του Ισραήλ, με ειδοποιούν ότι έχουν αρχίσει ήδη οι απειλές στον ασύρματο από το ισραηλινό ναυτικό να αλλάξουμε πορεία γιατί αλλιώς θα μας σταματήσουν αυτοί. Ανεβαίνω στην γέφυρα του «Μαβί Μαρμαρά», ο πλοίαρχος Μαχμούντ ψύχραιμος απαντά ότι πλέουμε σε διεθνή ύδατα, ότι είμαστε άοπλοι και μεταφέρουμε ανθρωπιστική βοήθεια. Οι απειλές συνεχίζονται επί δύο ώρες, ονομαστικά πλέον στον πλοίαρχο. Στο ραντάρ των 3 μιλίων φαίνονται 4-5 κουκίδες των ισραηλινών πολεμικών στον εξωτερικό δακτύλιο.
Ξαφνικά σταματούν οι απειλές και εξαφανίζονται οι κουκίδες. Πολύ θέλουμε να πιστέψουμε ότι μας παράτησαν, αλλά φρικτότερες σκέψεις μας καταλαμβάνουν – η σιωπή πριν την θύελλα.
Η θάλασσα είναι λάδι, το φεγγάρι λάμπει δυνατά φωτίζοντας μπροστά. Ήδη έχει δοθεί η εντολή οι επιβάτες να φορέσουν σωσίβια και το πλήρωμα έχει πάρει θέσεις μάχης, με μάνικες, σωλήνες και σφεντόνες, ενώ με φακούς χτενίζουν τη θάλασσα γύρω από το πλοίο. Είναι διασκορπισμένοι παντού. Για περίπου δύο ώρες πλέουμε ήσυχα με κατεύθυνση 185 μοίρες, όσο πιο μακριά από το Ισραήλ γίνεται. Ξαφνικά γύρω στις 4.25 το πρωί βλέπουμε στο ραντάρ έξι μεγάλες κουκίδες σε σχήμα ημικύκλιου από πίσω μας και να πλησιάζουν γρήγορα. Ταυτόχρονα δεκάδες μικρές κουκίδες, με μεγάλη ταχύτητα ήδη εισχωρούν στο σχηματισμό μας. Παγώνουμε. Δίνεται σήμα όλοι πλην του πληρώματος να μπουν μέσα στο εσωτερικό του πλοίου. Βγαίνοντας έξω βλέπουμε τα ταχύπλοα να πλησιάζουν το πλοίο. Το καθένα με 15-20 στρατιώτες προσπαθεί να πλευρίσει το πλοίο και να πετάξει γάντζους, πυροβολούν συνέχεια. Δέχονται βροχή αντικειμένων, νερό από μάνικες, ακόμα και καρέκλες – δεν τα καταφέρνουν και απομακρύνονται. Την ίδια στιγμή όμως πλησιάζει ελικόπτερο στην οροφή του πλοίου, ρίχνει σχοινιά και οι κομάντος αρχίζουν να κατεβαίνουν πετώντας οβίδες κρότου - λάμψης και πυροβολώντας. Η μάχη έχει αρχίσει. Τους πρώτους τρείς τους περιλαβαίνει το πλήρωμα και τους εξουδετερώνει. Οι επόμενοι όμως κατεβαίνουν πυροβολώντας στο ψαχνό
Η μάχη που θα είχε 9 νεκρούς Τούρκους ακτιβιστές, 40 περίπου τραυματίες και το Ισραήλ στο τοίχο, είχε αρχίσει.
