Εκτός Ορίων: Ο Κέλερ έφαγε το κεφάλι του λόγω βιασύνης

Οι παλιές πληγές είναι μερικές φορές οι βαθύτερες» λέει μια γερμανική παροιμία. Ο δεξιός πρόεδρος της Γερμανίας, Χερστ Κέλερ, το αγνόησε και το πλήρωσε ακριβά.

του Μιχάλη Ψύλου




Μεθυσμένος από τη συντριπτική δύναμη με την οποία καταδυναστεύει οικονομικά την Ευρώπη το Τέταρτο Ράιχ, ο Κέλερ βιάστηκε να αποκαλύψει και τον απώτερο στόχο του Βερολίνου: Να ξαναβγούν τα τεθωρακισμένα γερμανικά «πάντσερ» στην παγκόσμια σκηνή.
Μετά από μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στο Αφγανιστάν και στα γερμανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στην Καμπούλ, ο Κέλερ μιλώντας σε ένα δημοσιογράφο που το συνόδευε στο ταξίδι, δικαιολόγησε τον πόλεμο για χάρη των οικονομικών συμφερόντων της Γερμανίας! Κι όχι φυσικά για τους δήθεν Ÿανθρωπιστικούς λόγους, που μέχρι τώρα διατυμπάνιζε το Βερολίνο. «Θεωρώ ότι σύντομα θα γίνει απολύτως κατανοητό στην κοινωνία ότι μια μεγάλη χώρα σαν τη δική μας, προσανατολισμένη στο εξωτερικό εμπόριο, άρα εξαρτημένη από αυτό, πρέπει να έχει επίγνωση ότι σε έκτακτες περιπτώσεις οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση των συμφερόντων μας. Δηλαδή, της ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων με εξάλειψη του κινδύνου της περιφερειακής αστάθειας, επιζήμιας για το εμπόριο, τις θέσεις εργασίας, το εισόδημά μας», τόνισε κυνικά ο Κέλερ, προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη – που δεν έχει σβήσει ακόμη τις μνήμες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και στην ίδια τη Γερμανία, σε μια περίοδο που τα αντι-γερμανικά αισθήματα εξαπλώνονται ραγδαία σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο. «Η Γερμανία παλεύει με τον παγκόσμιο ρόλο της» έγραψαν οι Φαινάνσιαλ Τάιμς, ενώ η γαλλική Μοντ διερωτάται «Τι παιχνίδι παίζει η Γερμανία;».
Ο Κέλερ, πρώην Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είχε μόλις συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο της δεύτερης θητείας του στην προεδρία της Γερμανίας και υποχρεώθηκε άρον άρον να παραιτηθεί για να αποτραπεί ένα νέο κύμα αντι-γερμανικού παροξυσμού στην Ευρώπη ως «συνέπεια της νέας πορείας του Βερολίνου», όπως έγραψε το Σπίγκελ.
Σε μια περίοδο που το Βερολίνο έχει αλλάξει τη στρατηγική του απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κι απαιτεί χωρίς προσχήματα πλέον την αναμόρφωση της ΕΕ με τρόπο που να διασφαλίζει την ηγεμονία της Γερμανίας, η εγχώρια άρχουσα τάξη δεν ήθέλε φυσικά να ανοίξει ένα νέο μέτωπο. Πριν ωριμάσουν κι άλλο οι συνθήκες υποταγής των υπολοίπων ΕυρωπαίωνŸ Με άλλα λόγια ο Κέλερ –αν και μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και πρώτος γερμανός πρόεδρος που δεν προερχόταν από την πολιτική ελίτ– θυσιάστηκε γιατί είπε όλη τηνŸ αλήθεια πριν την ώρα της. Μέχρι τώρα, ο παραιτηθείς πρόεδρος απλώς έκανε επανειλημμένες εκκλήσεις να ανοίξει ένας «ώριμος διάλογος για το ρόλο της Γερμανίας στην παγκόσμια σκηνή», όπως έλεγε χαρακτηριστικά.
Άλλωστε –όπως σημειώνουν οι Φαινάνσιαλ Τάιμς –στη Γερμανία «υπάρχει πολιτική συναίνεση πίσω από τον πόλεμο του Αφγανιστάν: Ο κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων υπό τον πρώην καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ ήταν αυτός που έστειλε τα γερμανικά στρατεύματα στο Αφγανστάν και η συντηρητική κυβέρνηση Μέρκελ ήταν αυτή που τα διατήρησε». Ο Κέλερ από την πρώτη στιγμή της θητείας του στην προεδρία της Γερμανίας είχε ενθαρρύνει τις συνομιλίες για την εμπλοκή των γερμανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν – την πρώτη στρατιωτική αποστολή της χώρας μετά το 1945. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν όλες οι γερμανικές εφημεριδες κατηγόρησαν τον Κέλερ όχι γι αυτά που είπε, αλλά γιατί έσπευσε να παραιτηθείŸ Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς στη γερμανική τους έκδοση τον χαρακτήρισαν «λιποτάκτη», ενώ η εφημερίδα Μπιλτ της λαϊκής Δεξιάς σημείωνε με οργή πως «αν ήταν ένας κανονικός εργαζόμενος και επεδείκνυε αυτή τη συμπεριφορά θα τον χαρακτηρίζαμε ανεύθυνο».
Όπως έγραψε το περιοδικό Σοτσιαλίσμους «τώρα διαλύθηκε και ο μύθος ότι οι γερμανικές δυνάμεις είναι στο Αφγανιστάν για να εδραιώσουν τη δημοκρατία και να απελευθέρωσουν τις γυναίκες από την καταπίεση της μπούρκας».