ΑΚΕΛ: Κυπριακή σοσιαλδημοκρατία

Στην ιστορία θα μείνει η αχαρακτήριστη απόφαση του προέδρου Χριστόφια να απαγορεύσει κάθε απόπλου από την Κύπρο, για συμμετοχή στο Στόλο της Ελευθερίας, που πήγαινε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας.
του Θανάση Κάππου



 Η «αριστερή κυβέρνηση» του ΑΚΕΛ, σε μια πρωτοφανή επίδειξη κυνισμού, συντάχθηκε με την πλευρά των δολοφόνων σιωνιστών, απαγορεύοντας σε κύπριους, έλληνες και ευρωπαίους βουλευτές - ευρωβουλευτές και αγωνιστές να ανέβουν στα καράβια για τη Γάζα, κερδίζοντας τη χλεύη όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας. Μπορεί να νομίζει ότι θα εκμεταλλευθεί το «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», αλλά τελικά έτσι χάνει και τους πιο πιστούς φίλους της υπόθεσης της Κύπρου, για λευτεριά και ανεξαρτησία από τον ιμπεριαλισμό.
Το ερώτημα όμως είναι γενικότερο: Τι κόμμα είναι το ΑΚΕΛ, με το οποίο έχουν στενές σχέσεις τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ; Γιατί έχει βαλθεί με κάθε του κίνηση να μας εκπλήσσει; Αν και στις γραμμές του έχει ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους κομμουνιστή, μήπως είναι τελικά ένα κόμμα διαχείρισης της εξουσίας, το οποίο προσπαθεί να εκφράσει τις ανώτερες μορφές σοσιαλδημοκρατίας;
Το σίγουρο είναι ότι το ΑΚΕΛ είναι ένα επιτυχημένο κόμμα - επιχείρηση, ενώ συχνά αναφέρεται ως ο... μεγαλύτερος εργοδότης της Κύπρου. Διαθέτει δεκάδες επιχειρήσεις σε ολόκληρη την Κύπρο, ακόμα και μια ποδοσφαιρική ομάδα, την Ομόνοια. (Να είναι καλά ο σύντροφος Χαρίλαος που έδωσε τη συγκατάθεση του να έλθει στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ο Γιώργος Σαββίδης και να μπορέσουμε κι εμείς οι ΑΕΚτζήδες να χαρούμε κανένα πρωτάθλημα).
Σε κάθε περίπτωση ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δείχνει να ελπίζει ότι το Ισραήλ θα παίξει θετικό ρόλο στη λύση του Κυπριακού, ξεχνώντας ότι όπου έχει αναμειχθεί το κράτος των σιωνιστών έρχεται και ένας πόλεμος. Ίσως απλά αναζητά να παραμείνει στον προεδρικό θώκο για μια ακόμη τετραετία. Βεβαίως, το Κυπριακό είναι ένα τόσο πολύπλοκο ζήτημα, με παραμέτρους και συμφέροντα που μάλλον ποτέ κανείς δεν θα καταφέρει να μάθει. Όπως άλλωστε εύστοχα έγραφε ο Ομπσέρβερ το 1973 η CIA είχε στο πέι ρολ της το δικτάτορα Παπαδόπουλο, ο οποίος είχε καθοριστικό ρόλο στο ξεπούλημα και στο διαμελισμό της Κύπρου.
Τώρα, όσο για το ΑΚΕΛ η πορεία σοσιαλδημοκρατικοποίησής του είναι διαρκής τα προηγούμενα χρόνια, με συγκεκριμένα και σαφή παραδείγματα. Στην υπόθεση του ιμπεριαλιστικού Σχεδίου Ανάν μόλις την τελευταία στιγμή τάχθηκε κατά (μία σπάνια έκλαμψη), μετά την εξέγερση της βάσης του και παρά το ότι μεγάλο μέρος της ηγεσίας του ήταν υπέρ. Τώρα, εάν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει ακόμη χαμπάρι (ή κάνουν ότι δεν το έχουν πάρει χαμπάρι) τη μετατροπή του ΑΚΕΛ σε ένα καθωσπρέπει διαχειριστή της εξουσίας, είναι πραγματικά μια άλλη ιστορία.