Aνοιχτή επιστολή προς το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Τη Δευτέρα 31-5-2010 πληροφορηθήκαμε για τη δολοφονική επίθεση ισραηλινών στρατιωτών σε μέλη της ανθρωπιστικής αποστολής του Στόλου της Ελευθερίας που κατευθυνόταν προς την Γάζα. Οργή και αγανάκτηση ένοιωσαν πολλοί πολίτες αυτής της χώρας και όσοι μπορούσαν να ξεφύγουν από τις υποχρεώσεις της σκληρής καθημερινότητας, έκαναν το αυτονόητο: Τρέξαμε να διαμαρτυρηθούμε στη συγκέντρωση που γινόταν μπροστά στην Πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα. Γιατί λοιπόν, υπουργέ, επιτρέψατε να μετατραπεί μία ειρηνική εκδήλωση συμπαράστασης προς το λαό της Παλαιστίνης, σε επίθεση δυνάμεων καταστολής ισραηλινού τύπου, εναντίον των ελλήνων πολιτών που διαδήλωναν ειρηνικά;



Μη μας πείτε ότι μία μικρή ομάδα διαδηλωτών προσπάθησε να παραβιάσει την αλυσίδα προστασίας της πρεσβείας από τις αστυνομικές δυνάμεις και αναγκάστηκαν τότε αυτές να χτυπούν, να ρίχνουν δακρυγόνα και βόμβες κρότου λάμψης, κυνηγώντας τους διαδηλωτές στην Κηφισίας, στην Πανόρμου και στην Βασιλίσσης Σοφίας! Γιατί δώσατε εντολή (γιατί κατόπιν εντολής πρέπει να έγινε αυτό) να ριχτούν δακρυγόνα και να τρομοκρατήσετε τους πολίτες με κυνηγητό στους δρόμους της πρωτεύουσας; Κύριε Χρυσοχοΐδη, αν ήσασταν και ’σεις ως απλός και ανώνυμος πολίτης ανάμεσα σ’ όλους όσους είχαμε συγκεντρωθεί μπροστά στην ισραηλινή πρεσβεία, αν ζούσατε λίγο την ένταση της ατμόσφαιρας κραυγάζοντας το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» δηλώνοντας έστω και έτσι την αλληλεγγύη σας στο δράμα ενός λαού, θα θυμώνατε. Θα οργιζόσαστε αφάνταστα όταν θα νοιώθατε αναίτια τα δακρυγόνα να σας «καίνε» τα μάτια και τους ένστολους εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας να σας κυνηγούν! Θα θέλατε να αρπάζατε πέτρες και να τις πετάγατε προς αυτούς που σας έριχναν τα δακρυγόνα. Θα θέλατε να αδειάζατε τους κάδους με τα σκουπίδια στους δρόμους ως αντίδραση στο αδικαιολόγητο κυνήγι των διωκτών σας. Δεν έκανα κάτι τέτοιο, γιατί είμαι φιλήσυχος, φοβισμένος και νομοταγής πολίτης. Όμως δεν μπορώ να σας κρύψω ότι μέσα μου νοιώθω μια σταδιακή οργή να αρχίζει να με κυριεύει για το κράτος μου. Νοιώθω ότι θέλει να με φοβίσει να συμμετέχω σε δράσεις που η ανθρώπινη συνείδηση επιβάλλει. Νοιώθω ότι θέλει να μου απαγορεύσει να συνδιαμορφώνω και ’γω, ο απλός και ανώνυμος πολίτης, την πολιτική στάση που υπαγορεύεται από τις αρχές του δικαίου. Νοιώθω άσχημα, η γειτονική Τουρκία να ανακαλεί τον πρέσβη της από το Ισραήλ και να μη προχωρά στην ίδια ενέργεια και η δική μου χώρα και οι άλλες χώρες του πολιτισμένου μας κόσμου. Το μόνο όμορφο συναίσθημα που ένοιωσα κ. υπουργέ ήταν ότι σ’ αυτή την εκδήλωση διαμαρτυρίας απέναντι στην ισραηλινή πρεσβεία, ήμουν μαζί με τα παιδιά μου και μαζί με άλλους νέους που αγωνίζονται για να ζουν και να αναπνέουν ελεύθερα. Νέοι άνθρωποι που αφήνοντας στην άκρη τα έντονα βιοποριστικά τους προβλήματα, συμπαραστέκονται σ’ ένα λαό που αγωνίζεται με αξιοπρέπεια απέναντι σ’ ένα κράτος - δυνάστη.

Παναγιώτης Παπανικολάου
Νικηταρά 3Α Ξυλόκαστρο 20400