Πίσω από τις κάμερες

Το κύμα των απολύσεων συνεχίζει να χτυπάει και τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αλλά μετά από καιρό υπήρξε μια αντίδραση.



Η ΕΤΕΡ κατέβασε σε απεργία τα μέλη της εξαιτίας της απόλυσης στο Μελωδία δύο εκ των παλαιότερων εργαζομένων τεχνικών ήχου. Της πρώην συνδικαλιστικού εκπροσώπου των εργαζομένων, μητέρας ενός παιδιού, με 20 χρόνια παρουσίας στο σταθμό και ενός άνδρα, πατέρα επίσης ενός παιδιού, με 10 χρόνια εργασίας στο Μελωδία. «Οι απολύσεις των συναδέλφων ήλθαν μετά από μπαράζ απειλών και ψυχολογικών πιέσεων των εργαζομένων από τη διοίκηση αλλά και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του ραδιοσταθμού» αναφέρει η ΕΤΕΡ, σημειώνοντας πως βρίσκεται στον ΟΜΕΔ για τη διαπραγμάτευση της ΣΣΕ για το 2010.
Η ΕΤΕΡ υπογραμμίζει πως η απόλυση της πρώην συνδικαλιστικής εκπροσώπου «αποτελεί συνέχεια στις συνεχιζόμενες διώξεις συνδικαλιστών της ΕΤΕΡ, μετά την απόλυση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου της Ένωσης στον Rock fm την 26η Απριλίου 2010» σημειώνοντας πως και οι δύο εργαζόμενου «είναι ενεργότατα μέλη της Ένωσης». Στην απεργία της Παρασκευής, οι τεχνικοί του Σκάι –ορισμένοι εκ των οποίων είναι μέλη του σωματείου–, έσπασαν την απεργία, βγάζοντας πρόγραμμα στον αέρα, αντί να στηρίξουν τους συναδέλφους τους. Η ΕΣΗΕΑ απάντησε με δίωρη στάση εργασίας στο σταθμό στη μεσημεριανή του ζώνη. Το μαγκαζίνο βγήκε στις 4.00 μ.μ., ενώ νωρίτερα ο Σκάι μετέδιδε ένα μήνυμα, λέγοντας πως η στάση εργασίας ήταν παράνομη.
Τα περιστατικά αυτά είναι μόνο μια μικρή πρόγευση της σκληρής πραγματικότητας που θα έρθει και στα μέσα ενημέρωσης. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα διαπλεκόμενο μόρφωμα που καταρρέει, στηρίζοντας ιδεολογικά την παρέμβαση του ΔΝΤ, το οποίο οδηγεί στο θάνατό του. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως στη μάχη της επιβίωσης που έχει ήδη ξεκινήσει, κάποιοι έχουν διαβεβαιώσεις ή ελπίζουν πως όχι μόνο θα βγουν από την κρίση, αλλά θα είναι σε θέση και να κυριαρχούν, έχοντας την υποστήριξη και εξωθεσμικών δυνάμεων. Στόχος είναι την επόμενη μέρα, μετά την τρόικα ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, να έχουν και τον πλήρη ιδεολογικό έλεγχο των ΜΜΕ, κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει για μια σειρά από λόγους.
Όμως είναι η κατάσταση της οικονομίας τέτοια που δύσκολα πείθουν οι βεβαιότητες του παρελθόντος και οι κυβερνητικές υποσχέσεις, καθώς πληθαίνουν κατά πολύ οι παράγοντες του χάους. Τα πρόσωπα (και οι τράπεζες) που ελέγχουν τα Μέσα στην Ελλάδα, είναι προφανές πως βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι εργαζόμενους, αλλά αυτό που αδυνατούν να αντιληφθούν είναι πως αυτό που έρχεται είναι η συνολική κατάρρευση, στην οποία ως μηχανισμός προπαγάνδας, έχουν ρόλο καταλύτη.